Ξέρω ένα κόσμο μαγικό
Φτιαγμένο απ' την αλήθεια
που μοναχά στα παραμύθια
βρήκα σαν ήμουνα παιδί
Εναν κόσμο αγγελικό
από το ψέμα φυλαγμένο
Με έναν ολογάλανο
ασυννέφιαστο ουρανό
και με λουλούδια στολισμένο
Εκεί φωνές παιδιών χαρούμενες
πλανιόνταν στον αέρα.
Εναν κόσμο ονειρικά πλασμένο
που δίκαια κρίνει
όλους τους ανθρώπους
και τιμωρεί κάθε αδικία
Ξέρω έναν κόσμο μαγικό.
Φτιαγμένο απ'την αλήθεια
που όσο κι αν έψαξα
μοναχά στα παραμύθια
τα παιδικά τον βρήκα
Αγλαΐα Κεφαλά
Μη κλαις Κρινούλα μου εσύ
μη μου στενοχωριέσαι
Κι εγώ θα πιάσω την αυγή
το πρώτο αστέρι πριν χαθεί
για πάντα να σου δώσω
Μη φεύγεις χελιδόνι μου
μη μου πετάξεις πάλι
Κι εγώ θα βάλω φυλακή
το καλοκαίρι στη ζωή
Με τα δεσμά του πουθενά
θα δέσω το χειμώνα
Θα πω στα δένδρα τα ψηλά
τραγούδια τ' ανέμου απαλά
Σ' όλα τα αγριολούλουδα
να μείνουν ανθισμένα.
Τάμα θα κάνω στη θάλασσα
για να μην αγριεύει,
σ' ένα δελφίνι χάρισμα
να δώσω την καρδιά μου.
Μαζί του μεσ' τα κύματα
για πάντα να χορεύει!
Αγλαΐα Κεφαλά
Κοίτα το κύμα που παφλάζει,
χρόνια ατέλειωτα,
στην ίδια ακρογιαλιά,
ποτέ του δεν τελειώνει.
Άκου τον άνεμο που περνά
από τις ίδιες τις κορφές
βουνών που ζουν αιώνια
Με την βουή του μελωδίες
απόκοσμες τους χαρίζει
Άγγιξε τα μπουμπούκια,
που γεννιούνται κάθε Άνοιξη,
οσμίσου το άρωμα
των ανθισμένων λουλουδιών
Τα δέντρα κοίτα
τα φύλλα τους πως χάνουν
και νέα καταπράσινα
γεμίζουν τα κλαδιά τους
Πως ωριμάζουν οι καρποί
στην ξαναγεννημένη φύση
Γεύσου την γλύκα τους
γιατί της ζωής τους
πάλι κλείνει ο κύκλος
Τώρα, το νοιώθεις
Οι χαρές, τα όνειρα
κι οι πόνοι των ανθρώπων
σαν τα ποτάμια είναι.
Γεννιούνται από μια πηγή
και γρήγορα κυλάνε
να γίνουν μια θάλασσα ξανά.
Να γεννηθεί το σύννεφο
να γίνει η βροχή
να ξεχυλίσει η πηγή
ποτάμι να κυλίσει.
Ένα ταξίδι είναι η ζωή
Εχει ένα τέλος
και μια καινούρια αρχή
Αγλαΐα Κεφαλά
Bettina Baldassari Illustrations
βγαλμένο απο την φαντασία
ενός άγνωστου ζωγράφου.
Γεννήθηκε ανάμεσα
σ' άλλα αστέρια
κίτρινα, κόκκινα και μπλε
την στιγμή εκείνη
που από τύχη ή ατυχία
το χέρι του δημιουργού του
στάθηκε αναποφάσιστο
πάνω στο έργο του.
Εμεινε να καρτερά
την έμπνευση του
καθώς στη σκέψη του
εναλλάσσονταν τα χρώματα.
Το σκέπασε ξαφνικά
μια πινελιά του ζωγράφου
με χρώμα απόλυτα λευκό.
Εκεί που υπήρξε κάποτε
ζωγράφισε τρία νέα αστέρια
ένα λαμπερό κίτρινο
ένα βαθύ κόκκινο
κι ένα φωτεινό μπλε.
Αγλαΐα κεφαλά
 |
Ποια να 'ναι αλήθεια αυτή η στιγμή
που χάραξε το δρόμο
την πορεία αυτή
σε μέρη μακρινά
απ' όλα τα όνειρα
που νόμιζες δικά σου
Μπροστά τραβάς
και πίσω σου
να σε τραβάει
στα σκοτάδια της ψυχής
Και το σπαθί
του Μέγα Αλέξανδρου
χαμένο από χρόνια
Να ζήσεις θέλησες απλά
τίποτε άλλο
Μα να στο χρόνο
χάθηκε το χθες
το σήμερα πονάει
το αύριο το αγαπάς
γιατί υπάρχει ακόμα
Σε χρόνους διαφορετικούς
κομμάτια του εαυτού σου
τα χάρισες
στου ορίζοντα τα τέσσερα σημεία
με ό,τι σου 'χει μείνει
@Αγλαΐα Κεφαλά
Ποιητική συλλογή "Το μονοπάτι με τις λεύκες"
Σε είδα πάλι να πετάς
σαν πεταλούδα της νυχτιάς
τριγύρω απ'τη φωτιά
που την ψυχή σου σιγοκαίει
Σε μαύρους δρόμους
να ζητάς τον ήλιο
Να τραγουδάς στην ερημιά
δίχως φωνή
Να ζητιανεύεις μάταια βοήθεια
Να αγναντεύεις πάλι
το χαμένο σου λιμάνι
Και να ελπίζεις πως εκεί
σε περιμένει η ζωή σου
@2014 Αγλαΐα Κεφαλά
Συλλογή "Η λίμνη του παραμυθιού "
Φωτογραφία "John Atkinson"
